- Ανήκω στις ευπαθείς ομάδες και, στην ηλικία μου, δεν μπορώ να βγω με το έλκηθρο, να μπαίνω στις καμινάδες και να αγκαλιάζω παιδάκια. Σίγουρα, θα κολλήσω τον ακατανόμαστο ιό Η1Ν1! Γι’ αυτό, αποφάσισα να μην κάνω την καθιερωμένη επίσκεψή μου την Πρωτοχρονιά.

- Μα τα παιδιά σας περιμένουν!!

- Πάνω απ΄ όλα η υγεία! Όλοι θα με καταλάβουν, άλλωστε, αρχίζουν σιγά σιγά να αλλάζουν την καθημερινότητά τους. Αποφεύγουν να πηγαίνουν σε μέρη με πολύ κόσμο, άρχισαν να κυκλοφορούν με μάσκες, δεν αγκαλιάζονται, δεν ανταλλάσουν φιλιά και, φυσικά, έχουν μειώσει τις επισκέψεις μεταξύ τους. Γιατί να παρεξηγήσουν εμένα, που απλά, για μια φορά, δε θα τους επισκεφτώ;

Ο Αϊ- Βασίλης για πρώτη φορά στη ζωή του ένιωσε να φοβάται.
Τόσους μήνες, παρακολουθεί στην τηλεόραση πόσα άτομα πεθαίνουν από τον ιό και πόσο πρέπει να προσέχουν οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά, όσοι εργάζονται σε νοσοκομεία και σχολεία, όσοι έρχονται σε επαφή με κόσμο, όλοι όσοι και άλλοι τόσοι. Το πιο ασφαλές είναι να μην αγγίζεις κανέναν, να πλένεις τα χέρια σου συνέχεια και, το καλύτερο, …..να είσαι κλεισμένος στο σπίτι σου. Αυτό θα κάνει, θα μείνει στο σπίτι να δει ένα εορταστικό πρόγραμμα στην τηλεόραση. Άλλωστε, τόσα χρόνια δούλευε αυτές τις μέρες.

Η απόφαση αυτή του Αϊ- Βασίλη πάγωσε τους πάντες.
Πώς θα είναι η φετινή Πρωτοχρονιά, χωρίς τον Άγιο Βασίλη; Τι θα κάνουν τόσα παιδάκια που περιμένουν; Πώς θα προλάβουν να στείλουν απαντητική επιστολή σε τόσα γράμματα, που καθημερινά λαμβάνουν με τις επιθυμίες των παιδιών;

Οι σύμβουλοι του προσπάθησαν να τον μεταπείσουν, αλλά, μάταια.
Τα επιχειρήματά του παρουσιάζονταν στο δελτίο ειδήσεων και σε όλα τα έντυπα που έκαναν εκτενείς αναφορές στον κίνδυνο της γρίπης.

Μετά από πολύωρες συζητήσεις, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν μια και μοναδική επιθυμία ενός παιδιού, την πιο….. πρωτότυπη.
Για το λόγο αυτό, δημιούργησαν μια επιτροπή, που θα αξιολογούσε τις επιθυμίες των παιδιών και, τη βραδιά της Πρωτοχρονιάς, λίγο πριν τις 12, θα ανακοίνωναν το αποτέλεσμα και θα πραγματοποιούσαν την ευχή.
Όλοι συμφώνησαν και ξεκίνησαν δουλειά.

Πώς μπορεί να αξιολογήσει κάποιος την επιθυμία ενός παιδιού;
Με τι κριτήρια;
Σίγουρα, οι επιθυμίες για παιχνίδια έβγαιναν εκτός, αλλά οι υπόλοιπες;
Τα παιδιά που ζητούσαν ειρήνη στον κόσμο και στη χώρα τους, που βρισκόταν σε πόλεμο;
Τα παιδιά που ζητούσαν υγεία, γιατί βρίσκονταν στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου;
Τα παιδιά που ζητούσαν να είναι καλά οι γονείς τους και να μην τσακώνονται; Τα παιδιά που ζητούσαν φαγητό και νερό, γιατί έπρεπε να δουλεύουν πολλές ώρες για να αποκτήσουν ένα κομμάτι ψωμί;
Τελικά, φέτος, είναι η πιο δύσκολη χρονιά για τους βοηθούς του Άγιου Βασίλη. Η οδηγία ήταν σαφής, «θα υλοποιηθεί η πιο πρωτότυπη ευχή».

10 Δεκεμβρίου…….18 Δεκεμβρίου……..22 Δεκεμβρίου….25 Δεκεμβρίου…..28 Δεκεμβρίου….. 30 Δεκεμβρίου…..31 Δεκεμβρίου

- Αυτό είναι, είμαι σίγουρος ότι το βρήκα!!!
Ακούστε:

«Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,

Με λένε Βασιλάκη και είμαι 8 χρονών. Ελπίζω να λάβεις εγκαίρως το γράμμα μου, γιατί αυτός ο διάσημος ιός με έχει κρατήσει στο κρεβάτι εδώ και 4 μέρες. Σήμερα, είναι η πρώτη μέρα που μου κατέβηκε ο πυρετός και μπορώ να σου γράψω.

Φέτος, ήταν μια δύσκολη χρονιά για μένα. Θα μπορούσα να ήμουν καλύτερο παιδάκι, αλλά οι πειρασμοί ήταν πολλοί! Ξέρεις, τα πράγματα που μου αρέσει να κάνω δεν αρέσουν το ίδιο και στους άλλους. Λατρεύω να τσιμπάω τη μπέμπα (αυτή τη μικρή που φέρανε στο σπίτι για λίγο αλλά δεν έφυγε ποτέ), να πειράζω τη μαμά όταν μαγειρεύει και να αλλάζω τα κανάλια όταν ο μπαμπάς βλέπει τον Ολυμπιακό και άλλα πολλά.

Και εκτός από αυτά, με έβαλαν τιμωρία, επειδή ήθελα να βγω από το σπίτι, για να παίξω με τα παιδιά στη γειτονιά και κόλλησα αυτό τον απαίσιο ιό (δεν έχω καταλάβει τι διαφορά έχει αυτός από τους άλλους 40 που έχω περάσει, από τον καιρό που πήγαινα παιδικό ως σήμερα, ίσως εσύ να ξέρεις). Η τιμωρία μου είναι να μη μου φέρεις δώρο. Πιστεύω ότι είναι άδικο, αλλά θα υπακούσω. Όμως, σκέφτηκα ότι μπορεί εσύ να μη μου φέρεις δώρο, αλλά δεν είναι ευγενικό να έρθεις μέχρι εδώ άδικα, γι΄ αυτό θα ήθελα….. να μιλήσουμε. Έχω πολλές απορίες που, όταν τις λέω, οι άλλοι γελάνε ή αλλάζουνε κουβέντα.

Όταν έρθεις, μην μπεις από την καμινάδα, μπορείς να μπεις από το παράθυρό μου. Το τζάκι είναι οικολογικό και η καμινάδα είναι ψεύτικη, μην μπερδευτείς. Θα σε περιμένω.

Με πολλή αγάπη,

Βασιλάκης

ΥΓ. Ξέρω ότι έρχεσαι αργά και, όπως καταλαβαίνεις, τα παιδιά κοιμούνται τέτοια ώρα. Ξυπνάω καλύτερα με μια ζεστή αγκαλιά και ένα φιλάκι»

Η επιτροπή συμφώνησε ότι αυτή η επιθυμία ήταν πράγματι η πιο πρωτότυπη και 5 λεπτά πριν τις 12 έδωσε την επιστολή στον Άγιο Βασίλη.

- Μα υπάρχουν τόσες επιθυμίες και εσείς διαλέξατε να πραγματοποιήσουμε την επιθυμία ενός παιδιού, που είναι στο κρεβάτι με τον ιό και θέλει να το αγκαλιάσω και να το φιλήσω, για να ξυπνήσει να μιλήσουμε; Πλάκα μου κάνετε!!
- Είναι πρωτότυπη επιθυμία, γιατί όλα τα παιδιά ζητάνε κάτι γι΄ αυτά ή για τους ανθρώπους που αγαπάνε. Αυτό το παιδί έκανε την αυτοκριτική του, αποδέχτηκε την τιμωρία του και ζητά να μιλήσει μαζί σου. Τα περισσότερα παιδιά ζητάνε δώρα, ή θέλουν να σε δουν, για να βεβαιωθούν ότι υπάρχεις.

Ο Αϊ- Βασίλης σηκώθηκε χωρίς να μιλήσει και έβαλε τη στολή του. Αυτή η περίεργη Πρωτοχρονιά τον έκανε να νιώθει παράξενα.

Μπήκε αθόρυβα στο δωμάτιο και είδε το Βασιλάκη να έχει παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα και το προσωπάκι του να λάμπει (ελπίζω όχι από τον πυρετό). Με δισταγμό άγγιξε το προσωπάκι του και του έδωσε ένα μικρό πεταχτό φιλάκι, γεμάτο στοργή. Ο μικρός χαμογέλασε, άνοιξε τα μάτια και είπε:
-Το ήξερα ότι θα έρθεις, το ήθελα τόσο πολύ, σε ευχαριστώ!

Σηκώθηκε και, σαν ευγενικός οικοδεσπότης, έβαλε τον Άγιο Βασίλη να καθίσει στην κουνιστή πολυθρόνα που ήταν στο δωμάτιο.

Ο Αϊ-Βασίλης ένιωσε άβολα, γιατί για πρώτη φορά θα «μιλούσε» με ένα παιδί το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, που κάθε χρόνο βρισκόταν το ίδιο λεπτό σε 1000 διαφορετικά σημεία.

Ο μικρός χαμογελούσε και, καθισμένος στο δεξί πόδι του Αϊ-Βασίλη …. βολεύτηκε στην αγκαλιά του.

- Χαίρομαι πολύ που, επιτέλους, κάποιος θέλει να μιλήσουμε. Οι μεγάλοι πάντα δεν έχουν χρόνο ή όρεξη για κουβεντολόι (όπως λέει ο μπαμπάς μου).

Ο Άγιος Βασίλης χάιδεψε το μικρό και, χαμογελώντας, άρχισε να τον ρωτά τα κλασικά (τι τάξη πηγαίνει, αν έχει δάσκαλο ή δασκάλα, ποιο μάθημα του αρέσει). Ο μικρός απάντησε ανόρεκτα και, σύντομα, μπήκε στο κυρίως θέμα.

-Δεν μπορώ να καταλάβω πώς σκέφτονται οι μεγάλοι.
Όταν συναντούν ένα παιδί, κάνουν όλοι τις ίδιες ερωτήσεις (τι τάξη πηγαίνει, αν έχει δάσκαλο ή δασκάλα, ποιο μάθημα του αρέσει και άλλα τέτοια) και, τις περισσότερες φορές, σου κάνουν την επόμενη ερώτηση πριν προλάβεις να απαντήσεις.
Επίσης, ποτέ δεν έχουν χρόνο ή λεφτά ή και τα δύο μαζί.
Λες κάτι και γελάνε, ενώ κάποια άλλη στιγμή για το ίδιο αστείο σε βάζουν τιμωρία.
Μιλάνε, αλλά δε ρωτάνε.
Κάθε φορά που αργούν, φέρνουν ένα δώρο, αλλά δε ζητάνε συγγνώμη.
Όταν τσακώνονται, κλείνουν την πόρτα και νομίζουν ότι δεν ακούμε.
Τις γιορτές τρέχουν για να ψωνίσουν και δεν προλαβαίνουν να ακούσουν ολόκληρα τα κάλαντα.
Γιατί δεν είναι χαρούμενοι οι γονείς, όταν γυρίζουν σπίτι, όπως στις διαφημίσεις;
Γιατί φοβούνται τόσο τη γρίπη, που σταμάτησαν να αγκαλιάζουν και να χαϊδεύουν;

Ο Αϊ- Βασίλης άκουγε σαστισμένος. Δεν ήξερε τι να απαντήσει.
Γιατί οι «μεγάλοι» δεν μπορούν να δουν τον κόσμο όπως τα παιδιά;
Ο μικρός περίμενε απαντήσεις σε μια λίστα από ερωτήσεις που διαρκώς μεγάλωνε.

Τότε, κατάλαβε ότι, τόσα χρόνια, είχε μια δοσοληψία με τα παιδιά και δεν είχε «χρόνο» για να τα ακούσει, για να νιώσει τι πραγματικά χρειάζονται. Είχε καταλάβει ότι κάτι έχει αλλάξει τις τελευταίες δεκαετίες, που τα παιδιά ζητούσαν κυρίως παιχνίδια και μάλιστα πανάκριβα. Διάβαζε μόνο τις γραμμές στα γράμματα και δεν αποκρυπτογραφούσε τα μηνύματα ανάμεσα στις γραμμές, που έλεγαν «θέλω αγκαλιά», «θέλω προσοχή», «θέλω τους γονείς στο σπίτι πριν κοιμηθώ για να με φιλήσουν και να μου πουν καληνύχτα». Νόμιζε ότι τους έδινε χαρά πραγματοποιώντας τις επιθυμίες που έγραφαν, αλλά δεν είχε καταλάβει ότι, σιγά σιγά, προσέθετε κι αυτός ένα ακόμα κουτί στο χριστουγεννιάτικο ντεκόρ.

Ο Βασιλάκης είχε χωθεί για τα καλά στην αγκαλιά του και αποκοιμήθηκε, λέγοντας πόσο χαρούμενος είναι που, επιτέλους, ένας μεγάλος τον ακούει με προσοχή και παραδέχεται ότι δεν έχει απαντήσεις για όλες τις ερωτήσεις, γιατί, απλά, δε γνωρίζει τα πάντα, ακόμα και αυτός που είναι ο Άγιος Βασίλης.

Ο Αϊ-Βασίλης τον ακούμπησε μαλακά στο κρεβάτι του και τον φίλησε με πολλή στοργή και πραγματική ευγνωμοσύνη, γιατί ήταν η πρώτη φορά που, ένα βράδυ Πρωτοχρονιάς, κάποιος μικρός Βασίλης του έκανε ένα μεγάλο δώρο.

Όταν έφυγε, ένιωθε το μέτωπό του να είναι ζεστό και το υπόλοιπο σώμα του να κρυώνει.
- Τελικά ο ιός έχει μπει στις σκέψεις μας και τροφοδοτεί τους φόβους μας, μονολόγησε. Ας είναι! Τουλάχιστον, είχα την ευκαιρία να βγω από τη συνήθεια και να …..στήσω κουβεντολόι!
Χαμογέλασε και έτρεξε σπίτι να ετοιμάσει ένα ζεστό ρόφημα και ένα δελτίο τύπου, που θα έστελνε σε όλες τις εφημερίδες, ως απάντηση στα πρωτοσέλιδα που θα σχολίαζαν την απουσία του.

«Αγαπημένα μου παιδιά,
Φέτος, για όλα τα παιδάκια ήταν μια δύσκολη χρονιά, σας στερήσαμε την αγκαλιά και το ανέμελο παιχνίδι με τους φίλους σας. Λυπάμαι, πραγματικά, που δε φάνηκα συνεπής στο ραντεβού μας, αλλά αποφάσισα φέτος σε όλους να κάνω το ίδιο δώρο, μια αγκαλιά. Επειδή δεν μπορούσα το ίδιο βράδυ να σας αγκαλιάσω όλους, σας δίνω υπόσχεση ότι, κατά τη διάρκεια της χρονιάς, μόλις νιώσετε την ανάγκη για μια μεγάλη αγκαλιά, απλά, ζητήστε το και θα το έχετε.

Σας φιλώ γλυκά,
Άγιος Βασίλης»